Izgled filma ponekad zna prevariti i prevario je u slučaju “Superćelije” (“Supercell”). Prema plakatu i foršpanu činilo se da ćemo gledati jeftini B filmić katastrofe direktno-na-video vrste na temu uragana prema kojem “Oluja stoljeća” dođe kao “Twister”. “Superćelija” jest jeftina i videotečna, ali je kao film bolja i emotivnija od “Into The Storm” i nije njegov i “Twisterov” niskobudžetni klon, kako je djelovalo da jest.
Redatelj Herbert James Winterstern vraća prototipni hollywoodski blockbusterski “disaster movie” iz novog milenija, naročito prva dva desetljeća (“2012”, “San Andreas”, “Geostorm”, “Moonfall”), natrag u devedesete, režirajući “Supercell” sa spielbergovskim senzibilitetom osamdesetih, baš kao Mimi Lede...